قدرت بینایی جنین پستانداران در رحم مادر بیش از تصور ما است (بخش اول) وقتی برای اولینبار چشمان خود را گشودید، اولین چیزی که دیدید، نور بود. این اتفاق در سه ماههی دوم بارداری مادر و زمانی که هنوز در رحم او بودید، اتفاق افتاد. در آن زمان، مغز شما بهسرعت درحال تکامل بود، ریهها کاملا شکل گرفته بودند (اگرچه هنوز نفس نمیکشیدند) و شبکیهی چشم قادر بود نخستین روشنایی را تشخیص دهد. همچون تمامی پستانداران، شما نیز از نظر عملکردی نابینا به دنیا آمدید اما مدتها قبل از آن میتوانستید روشنایی را بفهمید. در این رابطه، مطالعهی جدیدی که روی موشها انجام شده است، نشان میدهد که حتی درون رحم، چشم پستانداران قادر به دیدن چیزی بیش از آنچه قبلا فکر میکردیم، است .اولین سلولهای حساس به نوری که در شبکیهی چشم ایجاد میشوند، سلولهای گانگلیونی ذاتا حساس به نور شبکیه (ipRGCs) هستند که یک دهه پیش کشف شدند. وقتی پستانداران به دنیا میآیند، سلولهای مخروطی و میلهای موجود در شبکیهی چشم آنها که به دیدن رنگها و تصاویر کمک میکنند، هنوز به مغز متصل نشدهاند. برای ایجاد پیوند قوی به زمان و تمرین نیاز است اما پژوهشهای جدید که عمدتا روی موشها و میمونها انجام شده، نشان میدهد که حساسیت ما نسبت به نور ممکن است خیلی زودتر از این زمان توسعه پیدا کند. مطالعات حیوانی نشان دادهاند که حتی در مرحلهی جنینی، سلولهای مذکور که انواع مختلفی نیز دارند، اطلاعات مربوط به نور محیط را به بخشهای مختلف مغز پستانداران ازجمله مناطق مرتبط با گشاد شدن مردمک چشم و ریتمهای شبانه روزی منتقل میکنند. تاکنون درمجموع ۶ نوع از سلولهای ipRGCs شناسایی شده است، اما ما درمورد آنها و نیز تأثیر آنها روی تکامل شبکیه چیزی نمیدانیم. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا میگویند که ما حداقل درمورد موشها، عملکرد این سلولهای حساس به نور را دستکم گرفتهایم. مارلا فلر، متخصص زیستشناسی سلولی در این رابطه توضیح میدهد: پژوهشگران در گذشته نشان دادهاند که این سلولهای حساس به نور برای مواردی مانند توسعهی عروق خونی در شبکیه و افزودن نور به ریتمهای شبانهروزی اهمیت دارند اما اینها نوعی پاسخ در برابر «بود» یا «نبود» نور هستند، یعنی یا باید نور باشد یا نباشد. این درحالی است که بهنظر میرسد آنها واقعا برای شدتهای مختلف نور رمزگذاری کرده و نسبت به آنچه قبلا تصور میشد، اطلاعات بسیار بیشتری را رمزگذاری میکنند.