دانشمندان برای اولین بار انسان را در حالت زیست تعویقی قرار دادند (بخش دوم) دکتر تیشرمن و همکارانش قصد دارند حداقل روی ۱۰ بیمار از روش احیا و مراقبت اضطراری بهره ببرند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) نیز به این آزمایش چراغ سبز نشان داده است. علاقه‌ی دکتر تیشرمن به صدمات آسیب‌زا به ابتدای دوران طبابتش برمی‌گردد که او و همکارانش یک بیمار جوان را از دست داده بودند. این بیمار بر اثر ضربه‌ی چاقو به قلبش جان سپرده بود. دکتر تیشرمن از همان زمان شروع به تحقیق در مورد حالت‌های مختلف زیست تعویقی کرده بود تا جراحان فرصت بیشتری برای درمان بیماران در اختیار داشته باشند. حال، تحقیقاتی که روی نمونه‌های حیوانی انجام گرفته حاکی از آن است که خوک‌ها می‌توانند به مدت ۳ ساعت پس از چنین صدمات حادی زنده بمانند و با عمل جراحی به‌موقع نجات داده شوند. دکتر تیشرمن می‌گوید: من و همکارانم حس کردیم که حالا زمان آن فرا رسیده که (این نوع آزمایش‌ها) را روی بیماران انجام دهیم. زمانی‌که کارایی این روش به اثبات برسد می‌توانیم از آن برای نجات جان بیماران استفاده کنیم. تیشرمن با اشاره‌ی تلویحی به سناریوهای علمی تخیلی در ادامه افزود که هدف او و همکارانش فرستادن انسان به زحل یا سیارات دیگر نیست، بلکه خریدن زمان برای نجات جان انسان‌ها است. همان‌طور که می‌دانید، در دنیای علمی تخیلی‌ها، استفاده از روش زیست تعویقی یکی از مؤثرترین راهکارها برای انجام سفرهای طولانی مدت فضایی است. با این حال، واضح است که در دنیای واقعی تا چنین سناریویی فاصله‌ی زیادی داریم. دانشمندان هنوز نمی‌دانند فرد دقیقا برای چه مدتی می‌تواند در حالت زیست تعویقی نگه داشته شود. همچنین وقتی که سلول‌های فرد به‌تدریج به حالت عادی برمی‌گردند و گرم می‌شوند، ممکن است به سیستم خون‌رسانی فرد آسیب وارد شود. تیشرمن می‌گوید که شاید بتوان به بیماران ترکیبی از داروها را داد تا از آسیب به سیستم خون‌رسانی جلوگیری کرد و مدت حالت زیست تعویقی را افزایش داد. دکتر تیشرمن نتایج یافته‌های خود و همکارانش را در گردهمایی آکادمی علوم نیویورک ارائه کرد. آرین لوئیس، مدیر بخش توانبخشی عصبی مرکز پزشکی لنگون در دانشگاه نیویورک این پژوهش را مهم توصیف کرد، اما گفت آنچه دکتر تیشرمن و همکارانش انجام داده‌اند تنها آغاز راه است.